Historia budowy miast

obowiązkowe

w sali

brak

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z historią rozwoju osadnictwa i budowy miast począwszy od okresu Neolitu do XXI wieku. Studenci opanują wiedzę dotyczącą tego tematu, jak również nabędą umiejętności określania zasad i cech charakterystycznych kształtowania tkanki osadniczej i miejskiej w różnych uwarunkowaniach czasoprzestrzennych i kulturowych. W rezultacie opanowania ww. wiedzy studenci uzyskają podstawy teoretyczne dla umiejętności praktycznego sporządzania projektów urbanistycznych. Kompetencje społeczne – poczucie odpowiedzialności za podejmowane decyzje planistyczne i świadomość ich wpływu na warunki i komfort życia mieszkańców miast i osiedli.

1. Od koczownictwa do osadnictwa. Procesy towarzyszące narodzinom stałych osiedli. Protomiasta: Çatal Höyük, Aşicli Höyük w Anatolii oraz Jerycho w Palestynie.

2. Najstarsze miasta o regularnie założonym planie (m.in.Tell Buqras nad Eufratem ok. 6500 p.n.e.). Miasta-państwa Mezopotamii (Ur, Uruk oraz Habuba Kebira). Mohenjo-daro w Dolinie Indusu.

3. Miasta starożytnego Egiptu.

4. Cywilizacja egejska. Planowanie miast w starożytnej Grecji. Rozwój i planowanie miast imperium rzymskiego.

5. Miasta średniowieczne. Układy przestrzenne miast średniowiecznej Europy.

6. Miasta islamskie. Powstanie i rozprzestrzenianie się Islamu; Forma pierwszych ośrodków miejskich w świecie Islamu; Przekształcenia miast na terytoriach podbitych przez Arabów; Struktura tradycyjnego miasta islamskiego.

7. Koncepcje miasta i rozbudowa ośrodków miejskich w czasach renesansu.

Miasto idealne – teoretyczne koncepcje miasta w czasach renesansu. Miasto twierdza – podporządkowanie formy miasta funkcji obronnej.

8. Planowanie miast w XVII i XVIII wieku – miasto barokowe i klasycystyczne

Cechy barokowego planu miasta; Włochy – początek baroku w urbanistyce; Rozkwit urbanistyki francuskiej w dobie baroku i klasycyzmu; Angielskie projekty urbanistyczne z XVII i XVIII wieku; Barokowe plany w Niemczech i Austrii.

9. Tradycje budowy miast w Chinach i Japonii.

10. Przeobrażenia miast jako rezultat rewolucji przemysłowej; Forma miasta w koncepcjach reform społecznych z pierwszej połowy XIX wieku; Projekty przebudowy i rozbudowy miast europejskich w drugiej połowie XIX wieku.

11. Nowe koncepcje miast w Europie i w Stanach Zjednoczonych na przełomie XIX i XX wieku; Modele miast z przełomu XIX i XX wieku; Rozwój planowania miast na początku XX wieku; Koncepcje urbanistyczne z okresu międzywojennego; Planowanie miast po drugiej wojnie światowej.

12. Planowanie miast wobec procesów urbanizacji w drugiej połowie XX wieku.

Test końcowy.

1. Ostrowski, W., Wprowadzenie do historii budowy miast. Ludzie i środowisko, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2001.

2. Gzell, S., Wykłady o współczesnej urbanistyce, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2015.

3. Słodczyk, J., Historia planowania i budowy miast, wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2012.

4. Tobolczyk, M., Narodziny architektury, Wstęp do ontogenezy architektury, PWN Warszawa, 2000.

1. Levy, J.M., Contemporary Urban Planning, 8th ed. New Jersey 2009

2. Gutkind, E.A., International History of City Development, The free press Glencoe, London, 1972

Materiały pomocnicze udostępnione przez wykładowcę.

Dostrzega i rozumie zależności i etapy rozwoju miast. Porządkuje dzieje historii sztuki i cywilizacji w aspekcie faktów i wydarzeń historycznych, religijnych i społecznych.

UMIEJĘTNOŚCI

Potrafi ze zrozumieniem uwzględnić kulturowe, filozoficzne i historyczne podstawy budowy form architektonicznych i urbanistycznych. Potrafi odpowiedzialnie uwzględniać relacje między dawną a nową architekturą.

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

Ma opanowany język komunikacji społecznej w zakresie kultury architektonicznej i urbanistycznej w kontekście historycznym. Umiejętnie kształtuje

relacje interpersonalne w środowisku lokalnym i międzynarodowym.

25% - aktywność podczas zajęć

75% - test końcowy